Kaming Mga OFW, Bayani Kung Tawagin

Maraming mga tao, ang naghahanap ng trabaho

Isa na rito ang mga Pilipinong, kung tawagi’y OFW

Nilisan ang lugar, na kanilang pinanggalingan

Upang tunguhin, masaganang buhay

“Teka nga, teka muna", baka akala niyong masaya

Hindi niyo nakikita, ang totoong eksena

Lalo na kayong mga, naiwang pamilya

Na pinapadalhan buwan-buwan, ng malaking pera

Gusto ko lang malaman niyo, mga kaganapan dito

Bilang isang Pilipino, sa hanay ng OFW

Narating ang Dubai, Saudi, at Qatar

Ngayon ako’y nasa Scotland dito naghahanapbuhay

Pinansin ko ang mga bagay-bagay tungkol sa mga naging buhay

Iba’t-ibang karanasan, kanilang nararanasan

Hindi lahat nagtagumpay sa larangan ng hanapbuhay

May lungkot at saya, may umuwi dahil hindi kaya.

Kaming mga Pilipino, tunay na nagtiis magtrabaho

Dito sa kabilang mundo, upang pamilya’y umasenso

Sakit at hirap, dusa at pawis, aming dinaranas

Sa trabaho’y nagpapagal, minsan laging nag-o-overtime

May mga tumakas pa, sa lupit ng mga among sadista

Hindi alam saan pupunta, saklolo’y kailangan nila

Ang iba nama’y nagtiis, upang sa kahihiyan ay tumalilis

Nagtago ng ilang buwan, hanggang ang sanggol ay sumilang

Ang iba naman sa amin, naghahanap ng kapiling

Dahil sa lumbay, naghahanap ng karamay

Kahit panandalian lamang, mailabas init ng katawan

Kaya tulo’y minsan, sa kulungan sila matatagpuan

At marami sa kababayan, nagdaranas ng kawalan

Sweldo ay ‘di naibibigay, problema ng kompanya kami’y damay

Salamat na lamang, sa kababayan naming nagtagumpay

May mga organisasyon, tumutulong, dumadamay

At sa ibang nakikipagsapalaran, kahit magkanda utang-utang

Makarating lamang sa bansang, akala nila’y matagumpay

Tourist visa o visit visa, student visa, at kung ano-ano pa

Pagdating sa patutunguhan, pagsisisi’y naranasan

Dahil andito na rin lang, kahit anong trabaho’y papasukan

Minsan nakikita mo, palakad lakad sa lansangan

Magandang suot kailangan, kailanga’y maging balingkinitan

Kuntodo ang ngiti sa karamihan, sobrang bango’y puhunan

May mga OFW naman, na sampung taon na yata sa hanapbuhay

Ngunit walang naipupundar, hindi malaman kung nasaan

Hindi marunong mag-ipon, pamilyang naiwa’y bili rito bili roon

Lupa’t bahay na pangunahing kailangan, hanggang ngayo’y nangungupahan

Kahit saang bansa, ako man ay mapunta

Napakaraming OFW, talaga namang naglipana

Hindi maiwan-iwan, ang ugaling sobrang yabang

Oo nga’t matagal ka na, sana’y pagka propesyonal ay makita

Sa maraming nagtagumpay, karamiha’y mga white collar

Malaking sweldong natatanggap sa trabaho’y hindi hirap

Mga pagpapalang natanggap mga biyaya’y talagang ganap

Maraming nabahaginan, pamilya ay nakinabang

At sa pagpatuloy mong tagumpay, ikaw na aking kababayan

Pagtulong sa kapwa’y maglaan, kabutihan ay ialay

Pagpapala sa iba, balik sa iyo ay sobra-sobra

At mararanasan mo pa, ang ginhawa sa tuwi-t’wina

Kaya naman aking dalangin, sa mga nagnanais ay pakaisipin

Mga trabahong papasukan, mag-isip ng kung ilan

Isangguni sa Maykapal, kung ito ba ay laan

H’wag magmadaling lumisan, dahil ito ay kailangan?

Minsan sa pagtakas nagmamadaling umiwas

Kaya’t ang problema, laging kasunod niya

‘Wag matulad kay Jonah, na kinain ng balyena

Matutong sumunod sa gusto ng Diyos

Laging tumawag at laging kumatok

May nakalaang magandang plano, ang Diyos sa’yo

Magandang hanapbuhay, magandang trabaho

Gabay at pagpapala ay makakamtan mo.

Author:  Nepthali Paraiso